ارزیابی روش های سنجش از دور در بررسی مکانی -زمانی پدیده ریزگرد و ریسک آن

هواویزهای موجود در جو، که شامل ذرات جامد وگاز معلق در هوا بوده و دارای منشا طبیعی و انسانی هستند، یکی از منابع اصلی آلودگی هوا به شمار می روند. در سال های اخیر با ورود ریز گردها به داخل کشور شاهد افزایش ذرات معلق و آلودگی هوا در استان خوزستان هستیم. برای پایش و کنترل آلاینده های هوا، در سطح وسیع، روش هایی که از سرعت و دقت بیشتر و هزینه کمتری برخوردار باشند مورد نیازمی باشند. با استفاده از تلفیق آنالیزهای آماری و مکانی در gis می توان تجمع مکانی آلاینده ها را در سری های زمانی مختلف بررسی کرد. در این مطالعه به کمک تکنیک دور سنجی و gis و استفاده از آنالیزهای چند متغیره و تحلیل اکتشافی داده ها، با استفاده از محصول ضخامت نوری هواویز، سنجنده modis و متغیرهای محیطی ( دمای هوا، دید افقی،و رطوبت نسبی) مربوط به استان خوزستان در بازه زمانی 2009-2010 اقدام به استخراج و مدل سازی ذرات معلق کمتر از ده میکرون در دو بازه زمانی ساعتی و روزانه شده است. به منظور مدل سازی ذرات معلق کمتر از ده میکرون در دو بازه زمانی مذکور، در مرحله پیش پردازش از فیلتر و محاسبات همسایگی مکانی در مدل سازی استفاده شد. بعد از بررسی و تأثیر مثبت این روش ها در مدل سازی، از ترکیب داده های مذکور در برازش مدل نهایی استفاده گردید، که در مجموع سبب افزایش ضریب تعیین و بهبود مدل سازی شدند. نتایج بدست آمده در این مرحله نشان داد که بازه زمانی ساعتی ضریب تعیین بالاتری نسبت به بازه روزانه نشان می دهد. بعد از برازش مدل های بهینه، خروجی های مدل در محیط gis ترسیم شدند. به منظور پهنه بندی مناطق مخاطره آمیز پدیده ریز گرد با استفاده از محصول aod سنجنده مادیس، ابتدا بر اساس مقادیر میانگین، انحراف معیار و ماکسیمم، ضخامت نوری هوایزها پهنه بندی اولیه انجام گرفت. در نهایت با تلفیق این سه نقشه، پهنه بندی نهایی انجام گرفت. نقشه پهنه بندی نواحی مخاطره آمیز پدیده ریز گرد به شش طبقه خیلی کم، کم، متوسط، زیاد، خیلی زیاد و بحرانی تقسیم شد.